ΟΙ 10 ΕΝΤΟΛΕΣ...ΑΣ ΤΙΣ ΞΑΝΑΘΥΜΗΘΟΥΜΕ

   
Οι Δέκα Εντολές
Οι Δέκα Εντολές από πνευματικής άποψης
 - ένα θετικό πρόγραμμα ζωής.
Ο Θεός αποκαλύπτεται ξανά και σήμερα.   Ο Εσώτερος Δρόμος "Πιο κοντά σε Σένα, Θεέ μου".




Οι Δέκα Εντολές είναι μια προσφορά βοήθειας του Θεού προς τους ανθρώπους, μια προσφορά για μια "συνεργασία" μεταξύ του Θεού και των ανθρώπων, με σκοπό την ανοδική εξέλιξη της ανθρωπότητας. Αυτή η προσφορά ισχύει ακόμα και σήμερα. Ας εξετάσουμε αυτές τις "Δέκα Εντολές" από κοντά:   

                                            
1η 
Εγώ είμαι ο Κύριος, ο Θεός σου. Δεν θα πρέπει
 να έχεις άλλους θεούς εκτός από Εμένα!
Ο Θεός μας λέει με την πρώτη αυτή εντολή ότι είναι κοντά μας και ότι μπορούμε να έλθουμε σ' Αυτόν με όλα όσα μας απασχολούν. Μας λέει ότι δεν θα πρέπει να προσκολληθούμε εξωτερικά πουθενά, ούτε σε ανθρώπους ούτε σε πράγματα που μας περιβάλλουν ή με τα οποία έχουμε περιβάλει τους εαυτούς μας, που συχνά κάνουμε θεούς, όπως τη ή το σύζυγο, τα παιδιά, ινδάλματα, την περιουσία, τα πάθη... Το στήριγμα και επίσης το θεμέλιο της ζωής μας είναι σε τελευταία ανάλυση μόνο Εκείνος που είναι μέσα μας και που διατηρεί τα πάντα.
                                         
      2η Δεν θα πρέπει να καταχράσαι το όνομα του Θεού σου! Δεν θα πρέπει απερίσκεπτα και αδιάφορα να περνούμε την ημέρα, αλλά να συνειδητοποιούμε κάθε στιγμή ότι ο Θεός είναι παρών: μέσα στους συνανθρώπους μας, μέσα στη φύση, μέσα στους ίδιους τους εαυτούς μας. Η δεύτερη εντολή θα μπορούσε επίσης να μας κάνει να διερωτηθούμε κάθε μέρα εκ νέου: σέβομαι το Θεό μέσα στα πάντα και ζω ανάλογα;                                                                           3η Να ενθυμάσαι το Σάββατο και να το κρατάς ιερό! Όσον αφορά αυτή την εντολή δεν πρόκειται ούτε για οκνηρία ούτε για "στρες στον ελεύθερο χρόνο", αλλά για το ότι θα πρέπει να αξιοποιήσουμε συνειδητά το χρόνο για να κατανοήσουμε καλύτερα τους ίδιους τους εαυτούς μας, το νόημα της ζωής μας, τη σχέση μας με το Θεό και με τους συνανθρώπους μας. Η ημέρα της ανάπαυσης και της περισυλλογής είναι ένα πρώτο βήμα. Ο στόχος μας θα έπρεπε να είναι να γίνει η εργασία μας όλο και περισσότερο προσευχή, να αρχίζουμε κάθε μέρα με το Θεό και να αναπαυόμαστε μέσα Του και κατά την εργασία. Δεν χρειάζεται άραγε ο άνθρωπος ξανά και ξανά την περισυλλογή στο ουσιώδες, την αυτοπαρατήρηση, την εξέταση της συνείδησης;                                          
      


4η


Θα πρέπει να τιμάς τον πατέρα σου και τη μητέρα σου έτσι που
 να ευημερείς και να μακροημερεύεις πάνω στη γη! 
Εδώ σίγουρα δεν εννοούνται μόνο οι γονείς μας. Μα εκείνοι είναι οι πρώτοι άνθρωποι, με τους οποίους βρισκόμαστε σε επαφή σ` αυτή τη γη. Όποιος δεν σέβεται τους γονείς του και δεν τους έχει στην καρδιά του, μπορεί άραγε πραγματικά να σεβαστεί και να αγαπήσει τους συνανθρώπους του; Μπορεί να ζήσει σε αρμονία με τους νόμους που ο Θεός Πατέρας - Μητέρα μας έδωσε; Όποιος διάγει μια θετική ζωή απέναντι στους συνανθρώπους του, θα δεχτεί επίσης αυτό που έχει ανάγκη για τη ζωή του και ακόμα περισσότερο.
                                              
5η

Δεν θα πρέπει να σκοτώσεις!
Ακόμη κι' αν η πέμπτη εντολή σε πολλές "σύγχρονες" Βίβλους αλλοιώθηκε ήδη στο να "δεν θα πρέπει να φονεύεις " - για να δικαιολογηθεί το σκότωμα, π.χ. στον πόλεμο - τα λεχθέντα του Ιησού της Ναζαρέτ αναφορικά μ' αυτό το θέμα είναι ξεκάθαρα και ολοφάνερα: "Όποιος πιάνει μαχαίρι, με μαχαίρι θα πεθάνει".         
Η βία προκαλεί και πάλι βία και όποιος καταστρέφει μια άλλη ζωή, επιτίθεται σε τελευταία ανάλυση εναντίον του ίδιου του εαυτού του, επειδή τα πάντα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους. Μα ακόμα και κάθε σκέψη γεμάτη μίσος και που απορρίπτει τον πλησίον μας είναι κιόλας μια παράβαση αυτού του νόμου. Ο Ιησούς το εξέφρασε πολύ ξεκάθαρα στην επί του Όρους Ομιλία:
"Ακούσατε ότι ειπώθηκε στους αρχαίους: δεν θα πρέπει να σκοτώσεις ...Εγώ όμως σας λέγω: ο καθένας που έστω και μόνο οργίζεται εναντίον του αδελφού του, θα πρέπει να είναι ένοχος στην κρίση..."(Μτθ. 5,21). Η κρίση είναι ο νόμος της σποράς και του θερισμού, διότι: "Ό,τι σπέρνει ο άνθρωπος θα το θερίσει ο ίδιος", αν δεν αλλάξει έγκαιρα τον τρόπο σκέψης του και τη ζωή του.
Η πέμπτη εντολή αναφέρεται σ' ολόκληρη τη φύση, επίσης στους δεύτερους πλησίον μας, τα ζώα που δεν θα πρέπει να τα βασανίζουμε σαν πειραματόζωα ούτε να τα σφάζουμε για την προμήθεια τροφής.  

6η Δεν θα πρέπει να μοιχεύσεις! Η παράβαση της συζυγικής πίστης αρχίζει επίσης στο εσώτερό μας με τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Ο Ιησούς εξέφρασε και αυτό στην επί του Όρους Ομιλία: "Ακούσατε ότι ειπώθηκε: δεν θα πρέπει να μοιχεύσεις. Εγώ όμως σας λέγω: όποιος κοιτάζει μια γυναίκα για να την επιθυμήσει, έχει ήδη διαπράξει μοιχεία μ' αυτήν στην καρδιά του". (Μτθ. 5,27)  7η Δεν θα πρέπει να κλέψεις! Εδώ δεν εννοείται μόνο η εξωτερική κλοπή. Επίσης λόγω ισχυρών προσδοκιών που στρέφουμε προς τους συνανθρώπους μα, μπορούμε να τους φορτώνουμε με υπερβολικές απαιτήσεις, να τους κλέβουμε χρόνο και επιπλέον να τους αφαιρούμε δύναμη διαμέσου λογομαχιών και μακρών συζητήσεων για προβλήματα. Ο Θεός μας χάρισε τον εσώτερο πλούτο. Γιατί δεν τον αναπτύσσουμε και δεν αρχίζουμε να δίνουμε στον πλησίον μας αυτό που ως τώρα περιμέναμε από εκείνον; Ο χρυσός κανόνας σχετικά μ' αυτό είναι επίσης γραμμένος στην επί του Όρους Ομιλία και λέει: "Ό,τι θέλετε να σας κάνουν οι άλλοι, να το κάνετε εσείς οι ίδιοι πρώτα!"(Ματθ. 7,12)                                      

                                                             8η

Δεν θα πρέπει να δίνεις ψευδή μαρτυρία εναντίον του πλησίον σου!

Αν προσέξω κάτι που αφορά τον πλησίον, θα πρέπει να πάω κατευθείαν σ' αυτόν. Εάν δεν το κάνω, αλλά μιλώ με τρίτους για εκείνον, τότε δεν έχω ακόμα ανακαλύψει καθόλου το αντίστοιχο ελάττωμα σε μένα, ούτε το έχω ξεπεράσει. Μιλώ λοιπόν σε τελευταία ανάλυση για τον ίδιο τον εαυτό μου. Κατακρίνω και κρίνω τον εαυτό          

                                                            9η

Δεν θα πρέπει να επιθυμήσεις τη γυναίκα του πλησίον σου!

και 10η

Δεν θα πρέπει να επιθυμήσεις τα υπάρχοντα του πλησίον σου!

Ακόμη κι' αν μπορεί να διαπιστωθεί ένα παρόμοιο μήνυμα στην έκτη και έβδομη εντολή, φαίνεται να είναι αρμόζουσα εδώ μια επανάληψη, επειδή όλα αυτά παρουσιάζουν ένα κύριο κακό: το να αναζητά κανείς την ευτυχία εξωτερικά, αντί στον ίδιο τον εαυτό του, στο Θεό που ζει μέσα μας.